ΦΙΛΙΠΠΙΑΔΑ - ΔΗΜΟΣ ΖΗΡΟΥ
Η Φιλιππιάδα είναι μια όμορφη πόλη του νομού Πρεβέζης, η δεύτερη σε πληθυσμό μετά την πρωτεύουσα
του νομού. Η θέση στην οποία είναι χτισμένη της επιτρέπει γρήγορη πρόσβαση στην Άρτα και την Πρέβεζα,
ενώ και η απόστασή της από τα Ιωάννινα δεν είναι μεγάλη.
Ταυτίζεται με την αρχαία πόλη Χάραδρος των Κασσωπαίων, ερείπια της οποίας σώζονται στη θέση Καστρί. Τη σημερινή της μορφή συνιστούν οι συνοικισμοί της Παλαιάς Φιλιππιάδας, της Νέας Φιλιππιάδας και του Ελευθεροχωρίου. Είναι γνωστή και ως η πόλη των πελαργών, μιας και κάθε χρόνο φιλοξενεί μεγάλο αριθμό αυτού του είδους των πουλιών. Τα συμπαθή και περήφανα αυτά πτηνά στολίζουν τα καμπαναριά, τους στύλους και τις στέγες αρκετών σπιτιών της πόλης.
Όνομα
Δεν υπάρχει καμιά εξακριβωμένη απόδειξη σχετικά με την προέλευση της ονομασίας της Φιλιππιάδας.
Ωστόσο, τρεις φαίνεται πως είναι οι επικρατέστερες εκδοχές για το όνομά της:
• Σύμφωνα με τη δεύτερη εκδοχή, το όνομα προέρχεται από τον μεγάλο αριθμό ίππων που τρέφονταν στον κάμπο και την αγάπη που είχαν οι κάτοικοι στα άλογα.
• Η τρίτη παράδοση αναφέρει ότι η περιοχή ήταν ιδιοκτησία ενός μεγάλου προεστού των Ιωαννίνων, ο οποίος την έδωσε ως προίκα - μαζί και το όνομά του - όταν νύμφευσε την κόρη του με Λαρισαίο προεστό.
Νέα Φιλιππιάδα
Θεμελιώθηκε κατά το 1881 ύστερα από τη Βερολίνεια Συνθήκη με την οποία προσαρτήθηκε η Άρτα ως τον Άραχθο ποταμό, στο Ελληνικό Κράτος. Σύμφωνα με τη Συνθήκη, οι Οθωμανοί έπρεπε να εγκαταλείψουν την περιοχή. Ωστόσο, έμειναν κοντά στη συνοριακή γραμμή -τον Άραχθο - καθώς τα κτήματά τους βρίσκονταν στον κάμπο της Άρτας, που δεν είχε προσαρτηθεί στην Ελλάδα. Οι Τούρκοι, λοιπόν, εγκαταστάθηκαν στην Παλαιά Φιλιππιάδα και επίταξαν τα φτωχόσπιτα των λιγοστών χριστιανικών οικογενειών, που τους φαίνονταν όμως στενόχωρα. Έτσι, η οθωμανική κυβέρνηση αποφάσισε να χτίσει μια νέα πολιτεία για τη στέγαση των υπηκόων της. Ως καταλληλότερη τοποθεσία υποδείχθηκε από τους Φιλιππιαδιώτες στο γερμανό μηχανικό που ήταν επικεφαλής του έργου, το "Ζευγαρολίβαδο", δηλαδή η έκταση ανάμεσα στους χειμάρρους Ζερέστι και Αγίου Αθανασίου. Ο Γερμανός συγκατατέθηκε και τοπογράφησε το μέρος, σχεδιάζοντας της πόλη με καλή ρυμοτομία, πλατείες, τζαμί, αγορά, διοικητήριο και άλλους χώρους. Με την κήρυξη του Α' Βαλκανικού πολέμου η Φιλιππιάδα ελευθερώνεται σχεδόν αμέσως - στις 12 Οκτωβρίου 1912 - και εγκαθίσταται ελληνική διοίκηση. Επίσης, για μικρό χρονικό διάστημα η Φιλιππιάδα γίνεται έδρα του Γενικού Στρατηγείου του Ελληνικού Στρατού που πολιορκούσε τα Γιάννινα. Στον πόλεμο το 1940 οι κάτοικοι της Φιλιππιάδας υπέστησαν όλες τις πιέσεις και τις λεηλασίες από τις διερχόμενες φάλαγγες των στρατευμάτων κατοχής. Έζησαν αρχικά την ιταλική κατοχή και μετά απ' αυτήν, δοκίμασαν πιο σκληρή κατοχή με τα γερμανικά στρατεύματα. Πολλές φορές οι Φιλιππιαδιώτες προσέφεραν από τα λιγοστά τρόφιμα που είχαν, στους διερχομένους και λιμοκτονούντες κατοίκους των μεγάλων πόλεων.
Ελευθεροχώρι
Το όνομά του αποτελεί σύνθεση των λέξεων Ελεύθερο + χωριό. Το θεωρούσαν ελεύθερο ίσως γιατί ήταν τριγυρισμένο από πυκνή βλάστηση ώστε να είναι αθέατο στους διαβάτες. Η επικρατέστερη όμως υπόθεση είναι το όνομα να συνιστά μια αντίδραση των Ελλήνων στους Οθωμανούς. Οι τελευταίοι, όταν ίδρυσαν τον οικισμό της Νέας Φιλιππιάδας, δεν άφηναν τους Έλληνες να μείνουν στη νέα πολιτεία τους. Πήγαν, λοιπόν, στο διπλανό χωριό κι επειδή εκεί ζούσαν ελεύθεροι από την καταπίεση των Τούρκων, το ονόμασαν Ελεύθερο Χωριό "Ελευθεροχώρι".
Πολιούχος
Κάθε χρόνο στις 15 Σεπτεμβρίου η Φιλιππιάδα γιορτάζει τη μνήμη του αγίου Βησσαρίωνα που είναι προστάτης και πολιούχος της. Στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων πραγματοποιείται δοξολογία και λιτάνευση της εικόνας του αγίου στους δρόμους της πόλης. Για το βίο και τα έργα του αγίου Βησσαρίωνα, πατήστε εδώ.
Εμποροπανήγυρη
Κάθε χρόνο περί τα τέλη Οκτωβρίου πραγματοποιείται στη Φιλιππιάδα μία εμποροπανήγυρη γνωστή και ως Μιχούστι. Παλαιότερα η αίγλη της εμπορικής αυτής συνάντησης ήταν πιο μεγάλη, καθώς αποτελούσε σημαντική ευκαιρία για τους κατοίκους τόσο της Φιλιππιάδας όσο και των γύρω περιοχών να κάνουν τις αγοραπωλησίες τους. Η εμποροπανήγυρη συνεχίζει και σήμερα υπό τις συνθήκες που υπαγορεύει η σύγχρονη ζωή, προσφέροντας μία αίσθηση γιορτής και γλεντιού μέσα στο φθινόπωρο.